تربیت‌دینی یا ویندوز؟
تربیت‌دینی یا ویندوز؟!
اسلام برای تمام زندگی بشر حتی جزئیات آن برنامه دارد و آداب هرچیزی را بیان کرده. آداب غذاخوردن، خوابیدن، راه‌رفتن، نشستن و…
پدر و مادر وظیفه دارند که این آداب را از همان ابتدای سنین‌کودکی به فرزند بیاموزند. اما متأسفانه فرزند ما وقتی به دنیا می‌آید او را فی‌امان‌الله رها می‌کنیم و توجه چندانی به آموزش اصولی این آداب نداریم.
روزها و سال‌ها می‌گذرد و فرزندمان به سن‌تکلیف می‌رسد، ناگهان متوجه می‌شویم نه تمایلی به نماز دارد، نه رعایت حجاب و …
حال چگونه از کسی که نه آداب غذاخوردن را رعایت می‌کند، نه راه‌رفتن و نه… می‌توان انتظار داشت که آداب بندگی و دینداری را رعایت کند؟
به نقل از استاد پناهیان: عنصرکلیدی و حیاتی زندگی انسان “ادب” است. از کسی که کارهای روزمره خود را بی‌ادبانه یعنی بدون رعایت آداب، انجام می‌دهد نباید انتظار داشت که نمازخوان بشود.
توجه داشته باشیم که تربیت از بدوتولد و حتی از دوران‌جنینی و چه‌بسا قبل از بارداری شروع می‌شود. اما متأسفانه از این مهم غافل می‌شویم و به همین خاطر زمانی که فرزند مکلف شد و متوجه مشکلات دینی او شدیم، تازه به فکر درمان و راه‌چاره برای بی‌میلی او به آداب‌بندگی می‌افتیم.
اما باید بدانیم که تربیت‌دینی یک ساعته و یک روزه انجام نمی‌شود. تربیت‌دینی ویندوز نیست و انسان هم کامپیوتر نیست که او را بنشانیم و تربیت را روی سیستمش نصب کنیم! امر تربیت زمان‌بر است. زمینه‌سازی می‌خواهد. زحمت و تلاش و توجه لحظه‌به‌لحظه می‌خواهد.
اگر آداب هرچیزی را از همان ابتدا به فرزندمان آموختیم و او را متوجه این موضوع کردیم که هرچیزی حتی جزئی‌ترین امور، آداب مخصوص خودش را دارد، آنگاه می‌توانیم انتظار داشته باشیم که آداب‌بندگی و دینداری را نیز بپذیرد و به آن عمل کند.
پ.ن
به اصول تربیتی فرزندانمان توجه بیشتری داشته باشیم، پیش از آنکه دشمن، آن‌ها را تربیت کند.
قربةالی‌الله
تقدیم به ساحت مقدس بانوی دمشق